Sessizce..

4. gece..

Nefes almayı bırakmış kaç beden gördü gözün? Kaç kere dudaklarından ”ölümlü dünya üzmeyelim üzülmeyelim” diye başlayan cümleler döküldü? ..

Kaçıncı olduğunu bildiğimiz ama bilmeden yola devam ettiğimiz ölümlerle dolu günlerimiz ta ki kendimizinkini görünceye kadar..

Kanından olan birinin ölümünü gömülüşünü adım adım izleyişin,mezarlıktaki taşta bir anda kendi adını görüşün ne hatırlattı sana ne hissettirdi?

Aldığın her nefes yaşadığın her saniye neye kırılıp neye kırılmayacağını,neyi kırıp neyi kırmayacağını aslında..

Gerçekten öğrenebildin mi insan gibi yaşamayı insan olanı yaşatabilmeyi yoksa hala biçilmiş bir rolün eseri olarak sana dikilen pelerinle yoluna devam mı ediyorsun?

Daha kaç cümle sana bildiğin şeyleri söyler kaç cümle kendini sorgulamana iter kaç cümle şaşırtır seni bilmem ama unutma açık olan gözlerin sevgiyi barındırıp haykırmadıkça kapalı olandan daha cansız bakacak hayata..

SEVGİLERİMLE..