Kafanın içi yaşanılacak gibi değil ara sıra kenara çekilip bakıyorsun kimde ne kadarsın kim sende ne kadar her ikisinde de ne kadar yalnız olduğunu gördükçe biraz daha vazgeçiyorsun her şeyden herkesten en çokta kendinden ve biliyorsun kıramazlar artık seni zaten kalbinin üstünden geçtiler zamanla parmak izlerini bıraka bıraka..
Daha ne kadar yalnızlaşabilir insan dedikçe şaşırıyorsun her seferinde ne kadar ileri gidebildiğini gördükçe..En çokta her yerde olmak isteyip hiç bir yerde olamamak yoruyor seni kavuşamamış olmanın sızısı var birazda tabi gitmek isteyip kalmaların heves edip ulaşamadıkların..
Seçimlerin deli kızım seçimlerinin sonucu kırgınlık üzüntü yorgunluk vazgeçişler yarım kalmışlıklarla dolu ama olsun hala kaybetmediğin ufuk tefek umutların var sarıl onlara ve unutma en çok sen bileceksin neleri yendiğini neleri yenemediğini neleri hissetmekten korktuğunu nelerin ağrıttığını başını nelerin seni uykusuz bıraktığını ve kırgınlıklarını ama olsun bunu da atlatacaksın..
Karagözlüğüne Hacivat olacak insanlar olacak elbet bir gün kafanın içindeki dünyayı dışa vurduğunda eşlik edip güldürecek düşündürecek insanlar..Sen sadece küsme eskilerin yarattığı fırtına yüzünden yenilere, bırakma kendini kalbi ağzından daha boş daha pis olanlara samimiyetin hastalık olduğuna inandırmaya çalışanlara inat sevgiyi sahteleştirip bol keseden harcayanlara inat umudunu kaybetmemek için diren biraz daha..
Sabah yarım yamalak uyanışlarında kalabalığın içindeki milyonlarca farklı ses tonunda görünmez olarak kalıp yalnız hissedeceğin daha çok gün var önünde işte tam o anda öp usulca omzundan ve dedi ki korkma deli kızım korkma ben varım..

Yorum bırakın