..GECENİN NEMİNE, RAKININ DEMİNE..

Ne kadar eğlenirseniz eğlenin, gün nasıl değerlendirirseniz değerlendirin göğüs kafesinizde bir boşluk varsa buyurun okumaya. Yoksa ve rahatça uyuyabiliyorsanız gününüz keyifli geçsin, bugün sizlik bir şey yok burada..

Aklımın oyununa yenik düşmüş gibi yaparak yazacağım bugün. Uzun zaman boyunca yenilmiş olmanın verdiği bir alışkanlık olsa gerek. Her şey bir planın parçası, biz de. Korkulacak bir şey yok. Sadece bugün havanın da bize verdiği yetkiye dayanarak biraz agresif ve keyifsiz gibi yapacağız.. 

İkiyüzlü insanlardan tiksinirdim, onları anlamaya başladım. Karanlığımda apolitik olamamanın verdiği sancıdan dolayı, herkesle iyi olabilen insanların samimiyetsizliği bana batmış. Onlar gibi olamamak değil de, onların olduğu gibi kabul ediliyor olması rahatsız etmiş, hayatımdan çıkardım..

Yalan söyleyen insanlar midemi bulandırırdı, onları anlamaya başladım. Karanlığımda yaptıklarımın ve yaşadıklarımın ortaya çıkarak bana rahatsızlık ve huzursuzluk vereceğinden korktuğum için sakladıklarımı hatırlatmış yalan söyleyen insanlar bana.. Yalan söyleyenler değil, aptal yerine koyulma hissi batmış bana. Yalan söylemenin ihtiyaç olduğunu söylediler, kabul etmedim, hayatımdan çıkarmadım..

Yediği içtiği ayrı gitmeyenlerin, birbirine sırt dönmesi sonrası çirkince konuşmaları öfkelendirirdi. Karanlığımda bana sırt dönenler huzurumu kaçıracak kaygısından dolayıymış.. Aslında ben de öfkeyle kon yapmış ve başka bir işim yok mu sorgusuyla kendime kızdığım için kaygı duymuşum. Beni bilen bilir, bilmeyip öğrenmek isteyen gelir, öğrenmek yerine kuru lafa inanacak olanlara hayatımda yer yok dedim, hayatımdan çıkardım..

İhanet edeni affetmedim. Bunun karanlığımla alakası yok, o kadar da değil.. 

İnsanlar ne düşünür diye yaşayanlara hep kızardım, onları anladım. Karanlığımda ya rezil olursam, ya yanlış yaparsam telaşıyla pekte doğruyu yapamamış olmanın verdiği ruh halindenmiş. İnsanları diğer insanların dilinden ve pençesinden korumaya çalışıp kendimi parçaladım. Baktım ki kendimi bile koruyamıyorum diğer insanlardan, dünyayı siktir ettim ve eğlenmeye başladım. Bu noktada hayatımdan insan çıkarmaya gerek kalmamış oldu zaman..

Her şey çocukluğumla ve karanlığımla ilgili mi demeye başladığımda, derin sulardaki inciyi keşfettim. Her şey de oralarda değildir, bazen de yetişkinliğin kendisi travmatize bir yapı dediğimden beri de mizahımı geliştirdim ve eğlenmeye başladım.. Önce dünyaya aykırı yaşadım, şimdi kendime aykırı yaşıyorum.. Göğsümdeki yumruyla, benim aramdaki boşluk empatinin dolduramayacağı kadar büyük müdür sahi?

..SEVGİLERİMLE..