
Bu aralar başlıkta yazan ne varsa hepsinde itinayla kaybediyorum.. Karalar bağlamadan, sineye çekerek, ara sırada insan olmanın verdiği sıradanlığı da atlamadan durumu anlamaya alışıyorum..
Yeniden başlamak mümkün evet, de bu başlangıçlara varan kayıpların hepsiyle muhatap olmak beni biraz yormaya başladı..
Bugün sadece yazmak için yazıyorum aslında. Neşem var yok değil, yazasım yok var diyemem, kemanla göz göze geliyoruz sürekli kendisi pek bir kızgın biraz gönlünü almak için hala bir adım atmadım.. Umarım geç kalmam..
Aşkın ruha verdiği çılgınlığı, savaşın akla verdiği adrenalini, kumarın kalbe verdiği zararı yaşadığım bir haftanın sonu bugün. Her ne kadar günlerden salı bile olsa, haftamın ne zaman başlayıp ne zaman bittiğine pazartesi karar vermiyor artık..
Bugün izinliyim, kızlarımla deli dolu bir gün geçirip evime sarhoş dönmeyi planlıyorum.. Aşkta, savaşta ve kumarda kaybetmenin şerefine.. Benim gibiler dibin tadına varmadan zirveyi görmeyi pek beceremiyor. İlla kendimizi salakça sınavlara sokar, aptalca insanlarla muhatap eder daha sonra anlar kendinin kıymetini. Ama üzülmeyin eninde sonunda anlar.. Ben anlayıp anlamamazlıktan geldiğim bir dönemdeyim diyelim..
Güdüleri kontrol edemeyen, hazcılığın sevimli bir kölesi haline gelir. Efendi olmak için ilmek ilmek işlediğim düzenimi bir çırpıda kaybederek ellerimle teslim ettim güdülerime.. Bunalıyor gibi hissettiğim birkaç anı saymazsak, öyle çokta pişman sayılmam. Bir daha yapmam olur biter diyerek kendime dikte edebildiğim kontrolümü kaybetmemek için her türlü savaşı verebilecek kadar güçlendim çünkü..
Bazen toparlayabilmek için daha çok dağıtmak gerekir derler. işlemin ilk bacağı gerçekleştirildi, şimdi sırada ikinci kısmı var..
..SEVGİLERİMLE..

Yorum bırakın