..KARAR VEREBİLME SANATI..

Ne olmak istediğime karar verememekle kalmadım. Beni olduğum halime ulaştırabilecek her şeyi uykuya ve oyuna sattım. Hayatıma dokunmuş, hayatımdan gitmiş, hayatımın kenarında duran ve hayatımda olanları küçük küçük inceledim birkaç gündür. Durdum, düşündüm, baktım, aradım.. Seçimlerimi sorguladım. İçinde dönüp durduğum döngülerin bir haritasını çıkardım.. Şuan olduğum yerden içinde bulunduğum ruh halinden sıyrılmanın bir yolu olmalı desem bile içinde dolanıp durmaya devam ediyorum.. Her gün aynı yemeği yiyerek kabız olmak ve bu kabızlıktan sadece şikayet etmek benimkisi.. Yıllardır sağlığımın bile bozamadığı tek rutinim sabah uyanır uyanmaz yudumlamaya başladığım kahvem..

Ara ara yürüyüşler yapardım, ara ara yoga yapardım, ara ara el işi hobileri yapardım. Diyorum ya ara ara. Bir elimde kalan tek şey kelimelerim işte. Durmaz yazarım, durmaz konuşurum.. Bu yol beni yıllar içinde nereye götürecek bilmiyorum. Ama yıllar içinde nereye getirdiğini biliyorum..

Sahnede olma arzumun karşılığını çıkarmıştı karşıma hayat, bense aşkı seçip hayatı pencereden izlemeyi seçmiştim. Kendi işimin sahibi olma arzumun karşılığını çıkarmıştı hayat karşıma bense arkadaşlığı seçip hayatı balkondan izlemeye devam ettim. Kendi senaryomu yazmamın karşılığını çıkarmıştı hayat karşıma bense herkesin tersine işleyen bir saat diliminde çalışmayı seçip hayata yatağımla hasret gidererek devam etmiştim..

Yani anlayacağınız herkesin önce kendini seç demesinin karşılığını çıkaran hayata karşı ben hep kendim dışında olanı seçtim.. Disiplin, eser miktarda hırs ve istikrar üzerine düştüğünüz konuda size başarı getirecek asıl formül. Bunu bilmek beni farkındalığı olan biri yapar, bunu uygulamaksa bilge yapar. Bense sadece fark etmekle kalmayı seçtim..

Saat 17.03, yaşım 29, 20223 bitmeye yaklaştı. Kemanım masada, klavyem kucağımda, kitaplarım karşımdaki kitaplıkta, yoga matım dolabın yanında. Hepsi benim onlarla temasa geçmemi bekliyor.. Aylardır onlarla güzel bir düzen kurmak için kafamın içinde düzenli bir plan yaptım. Evet kafamın içinde.. Her şeyi kendiliğim yaptım, geri kalanları da kendim yapacağım yanılgısının yorgunluğunu yaşıyorum.. Hayallerin ve arzuların yeşerdiği kafamın içindeki dünya gerçek dünyayla uyuşmadıkça yorgunluğum artıyor.. İnsanın kendine savaş açması ne kolay, o savaşı kazanabilmesi ne zor.. Kendimle savaşmayı bir zaman önce bıraktım yanlış anlaşılmasın, kendimi kazanmak ve kendimi seçmeyi öğrenmek için savaşıyorum..

Mucizeler olsun, güzellikler kendiliğinden olsun diye sızlanıyorum bir süredir. Babam güzellik istiyorsan onu almak için çabalamalısın diyor, annem kendini biraz akışa bırak aklını serbest bırak diyor, kardeşim beklesen de yola çıksan da daima seninleyiz diyor, arkadaşlarım yapabileceğinden şüphemiz yok diyor, düşman olanlar bile ayakta durabiliyor olmama hayranlıkla bakıyor.. 

Duygu karmaşamdan nefes alamadığım çok zaman oldu, düşüncelerimin akın akın saldırdığı anlarda evden çıkabilecek gücü bulamadığım çok zaman oldu, seçimlerimin sonuçlarına katlanacak gücü bulamadığım da çok zaman oldu.. Çoğu zaman ne yemek yemek istedi canım, ne yataktan çıkmak istedi, ne de hayata karışıp gitmeye hevesim vardı.. Birikim yapabildiğim tek şey insanlardı birçoğu iyikim.. Duş bile almaya elim gitmezdi öyle yılgın savaşlar verdim.. Tam şuan bulunduğum yerden baktığımda dikiz aynasına; hatalarıyla pişmiş, kendini anlatmak için çabalamış, anlamanın verdiği yakıcı gerçeklikle yaşamaya çalışmış, herkese iyi gelebilmek adına kendinden harcamış küçük bir kız çocuğunun bir köprü üzerinde ayaklarını sarkıtmış senelerdir aslında tek istediği bulmak ve bilmek için çabalayışını görüyorum..

İhtiyaçlarıma bakmadan savrula savrula yaşamayı bırakmaya kararlıyım bugün. Hayatı pencereden izleyerek mucizeler beklemeyi bırakamaya kararlıyım bugün. Hakkım olan sahnede olmak yerine o sahneye çıkanları izlemekle yetinmeyi bırakmaya kararlıyım bugün..

Hakkım olanı beklemeyi bırakmaya, tırnaklarımla almaya kararlıyım bugün..

Duygu ve düşünceler mağlubiyet ordusuyla üzerime gelse de, insanların sahtesi çıksa da yoluma, hayat beni aceleyle ittirip kaktırmaya kalksa da, kararsızlıklarımın sonucu seçimlerim beni ”acaba onu seçseydim nerede olurdum” desem de zaman zaman.. Bütün parçalarımın toplamıyla, hatalarımla, geçmişimle, geleceğimle, düşüp kalkmalarımla, savaşlarımla, sevişlerimle, olumlu olumsuz diye adlandırılan duygularımla, zaman zaman sesini kısamadığım düşüncelerimle, neşemle ve öfkemle.. Bugün kendimi seçmeye kararlıyım..                        

..SEVGİLERİMLE..