..BİR RUHUN MANA REHBERİ..

Bir aynada denk geldim gözlerime önce yaşardı, şimdi yeşeriyor.. Bazen öyle güçlü hissedersin ki her şeyi anladığını, kabule geçtiğini, idrak meselesinde mertebe ağladığını düşünür dimdik durursun fırtınaya karşı.. Yere serilmenin kendine getirişiyle fark edersin seni yıkanın küçük bir esinti olduğunu.. Dağa karşı durmak kolay gelir de bir avuç suya basıp karşıya geçemezsin bazen..  Sonra da yendiğini sandığın her şey üstüne yıkılır tek tek, fark edersin yenmek değil senin yaptığın sadece arkaya atmak bazı şeyleri.. Peki ya bu herkese olur mu, yoksa bazılarımız için mi geçerlidir.. Burası çetrefilli bir durum işte. Çünkü anlam arayıp duranlar, manasını bulup yola koyulanlar, arkaya atıp devam edenler, arkaya atıp devam ettiğini sanarken tökezleyenler derken herkes kendi hikayesine hizmet eder.. Bir de senin gibiler var, bunların hepsinin toplamına sahip olup her dönem bir başka hikayeye hizmet ederek mana yaratmaya çalışanlar.. Artık bir şeyden eminsin sadece, tek bir doğrusu yok bu işin. Kesin bir yolu yöntemi de yok. İşte sen herkes olup hiçliğe çekildiğinde göreceksin bunu.. Bazıları devam ederken duracaksın, onlar anlamaya ihtiyaç duymazken anlama yorgunluğunda boğulacaksın, bana dokunmayan yılan bin yaşasın diyenlerin karşısında merhamet yorgunluğu çekeceksin. Olacaksın olmasına da aslında biraz da eksik kalacaksın.. Her adımında bir parçanı, her seçiminde bir vazgeçişini, her kabullenişte bir başka tetiklenmeyi seçiyorsun.. Azalarak biten şeyler de var, bitmesi gereken ve giden şeyler de..

Peki sen bu değildin, seni bu yapmışlar. Bu yapılanlardan memnun musun? Öyle olsa bunca yitirişlere rağmen hala çabalar mıydın anlam anlamak, yeniden inanmak için?

Önce öldür geçmişi, sonra doğur bugününü.. Geçmiş karanlıklarla dolu, yitirilen inançlarla, yalanlarla, acılarla, hiç seçmeyi istemediğin seçimlerle, hayal kırıklıklarıyla. Baksana dünyaya, dönmeyi durduruyor mu! Ya insanlar onlar yanlış yaptığı için hatalarının başına dikilip bekliyor mu pişmanlıkla. Peki ya yaralanmış olanlar, vazgeçiyorlar mı denemekten.. Ne ki bu kadar kendinle alıp veremediğin, ne ki ruhunu bu kadar boğan, mideme eziyet edecek stresin güç kaynağı nereden geliyor! Anlatamamış mıydık seninle, dünün kaderi yaşandı ve bitti diye!

Hem her zerrene kadar anlatmak istiyorsun, hem de dün bitti bugüne bakalım diyorsun. Rüyalarında dünle savaşıyor, aklında değirmenlere kafa tutuyorsun, gerçek hayattaysa kanayan ellerle kopmaya yüz tutmuş ipleri sıkı sıkı tutarak olduğun yerde bekliyorsun..

Şeytanlarını zincire vurmak seni daha da özgür kılmayacak, gerçeğine direnmek seni yenilmez bir savaşçı yapmayacak, bugünün kararsızlığı seni seçmek sorumluluğundan korumayacak. Kendinle kavga etmen, hatalarından ders almak yerine suçlu ilan etmen kendini, sürekli yüzleşmelerle kendi üzerine yürümen her zaman doğru bir yol olmayacak. Kendini affedemedikçe bağışlanmayacaksın, kendinle barışmadıkça bu savaşa bir son getiremeyeceksin. Sırtını kendine dayamadıkça merkezindeki her sarsıntı büyük bir yıkım yaratacak depremler oluşturacak..

Yaşanılan senden başkasına zarar verdi mi, hayır, o zaman affet. Birinin kalbini, inancını, sevgisini yıkıp geçecek seçimler yaptın mı, hayır, o zaman şefkat göster kendine. Kendi şeytanınla barış, konuş ve onu serbest bırak..

Aklından azad olmak istiyorsan zihninin dehlizlerine dalmaya çalışmaktan vazgeç. Yüzmeyi öğrenmek mi istiyorsun, boğulmaktan korkmayı bırakmak mı istiyorsun o zaman giy en şık bikinini ve bırak kendini kendi gerçeklik okyanusuna..

Herkesin uyanmasını bekleme, anlamasını dileme, her zaman bir yolu olduğuna inandıran şu haritayı da elinden bırak artık. O harita seni bugüne getirdi ve görevini tamamladı.. Yeni haritalara yer aç. Bir yolunu bul, yeni yolları öğren ya da bir yol aç. Hepsini yapabilecek kadar hikayeye kahraman oldun, şimdi parçaları birleştirmek zamanı..

Zamanı ve olasılıkları kontrol edecek tek şey, anahtar ve o anahtarı kullanabilmenin tek yolu gerçeklikte onu uyandırmak.. Bu anahtara sahip olmak için birçok harita ve yol bitirdin. Şimdi anahtar elinde..

Yapabilirsin.. Başarabilirsin demiyorum. Bazen başaramasan bile önemli olan denedim demek, diyebilmek diyorum.. Seninle omuz omuza bugüne kadar gelmek bir onurdu güzel kızım.. Buradan sonrası senin yolculuğun.. Dünyaya kafa tuttuğun zamanları hatırla, kendinle savaştığın zamanlardan ziyade. Yola çıktığın zamanları hatırla, yolda kaldığın zamanlardan ziyade. Kim olduğunu hatırla, kaybolduğun zamanlardan ziyade..

Remember to forget, forget to remember..

..SEVGİLERİMLE..