Güne şöyle başladık; limonlu suyu iç, duygu ve şükür günlüğüne yaz, pembe defterine olanları yaz geleceğe not bırak, olanları düşün, hayata hakkını teslim et, gülümse ve blog yazısının başına geç..
Günümüz insan ilişkileri bencil bir hal aldı; sadece ben anlaşılayım, benim değer yargılarım önemli olsun, benim isteklerim karşılansın. Kritik nokta şu; elbette önce kendi mutluluğumuz ve sağlığımız öncelikli. Uçakta bile olası bir panik anında önce siz iyi olun sonra yardım edin uyarısı verilme sebebi bu.. Ama bu noktaya dikkat; sadece kendinizi kurtarın denmez, önce siz devamında yanınızdaki denir.. İşte batı topluluklarının dayattığı bireyselcilik bize pazarlama olarak narsist eğilimli bireyler olma halini satmaya başladığından bu yana en çok bu noktada körelmeye başladık.. En azından çoğu insan bunu içtenlikle kanıksadı.. Bı savaşacağımız bir alandan ziyade bilinçli olmamız gereken bir alan haline geldi aslında.. Gelelim kendi hikayemizdeki yansımalarına..
Benden buraya kadar.. Hepinize iyi niyetimi sunuyorum.. Karşılıksız kalan emeklerimin, değer görmeyen çabalarımın, dinlenmeyen kelimelerimin, sürekli görmezden gelinen niyetimin, anlaşılıp biraz empatiyle bulunacak orta yol yerine durumların sürekli yokuşa sürülmesinin, ya hakikaten gün boyu iyiydi acaba ben mi biraz fazla abarttım diyerek bir küçük adımla her şeyi düzeltmek varken sürekli suçlamalarla geçen anların ve daha nice hayal kırıklıklarımın, kursakta bırakılan heveslerimin, yalnız bırakıldığım halde şikayetle değil de anlayışla yaklaşmış olduğum anların hakkı yaradana, evrene emanet..
Artık içim buruk bir halde güne başlamak istemiyorum, artık kırgın halde uyumama izin verilsin istemiyorum, artık tek başıma savaşmak istemiyorum.. Denedim, çabaladım, anlamaya gayret ettim. Her şeyi yaptım yaparken bir şeyi atladım.. Kendi hakkıma girmeme neden olacak kadar, kar elde etme beklentisi olmadan feda ettiğim neşemi, zamanımı, uykumu, sevgimi..
Ben buradayım, ben kalbimle ve ruhumla tam da buradayım.. Artık sevgimin hırpalanmasına, güvenimin zedelenmesine, geleceğe dair kurduğum hayallerin parçalanmasına, bir gelecek inşa etmek isterken bugünümün zehir edilmesine izin verdiğim için kendimden özür diliyorum..
Kızgın değilim lakin kırgınım, beklemiyorum lakin istiyorum artık, anlaşılayım demiyorum lakin anlatmayacağım artık, vazgeçemedim lakin çırpınmayacağım artık.. Kim hakkıma girmiş, kim anlamamış, kim bir küçük çabayı çok görmüş, kim yakıp yıkmış, kim suçluyor, kim sorumluluk almak yerine suçu omzuma yüklemeye kalkıyor tek tek gördüm.. Yeterince alan tanıdım, belki bir umut dedim.. Ben dedikçe ağzıma tıkılan kelimeler, ben bekledikçe üstüme gelinen anlar..
Dün kendime bir sır yazdım, usulca bir hayal fısıldadım hayata.. Öyle sulu gözlü olamadım hayatım boyunca da arada bir gözyaşlarım aktığında kıyamayıp kıymeti bilinir sandım, ben sanarken dünyanın acısıyla kıyaslandı acım, darıldım o dargınlık bile anlam ifade etmedi..
İşte günümüzün özeti biraz bu; insanlar kendini öncelik yapmakla sevdikleriyle derin bağ kurmak için çaba göstermek arasında köprü kurmak yerine sadece kendilerinin dünyası önemli olsun ister hale geldi.. Bir problem olduğunda takım çalışmasıyla çözmek yerine sorumluluk bir tarafa yıkıp sen bunları hallet ben çok meşgulümlerle ortak bir payda da buluşmayı yok sayar oldu.. Hep anlaşılmak istedi de anlamak bir yük oldu.. Olanlar hep oldu da oldurtulmak için bir adım olmadı.. Bazen de olmaz.. Bazen olur.. Artık olanlarla, olmayanlarla, dünyanın acısıyla, kendi anlık tatminlerini seçip derin bağ kurmaktan kaçanlarla değil yolum.. O yol beni bir başıma bıraktı, o yol beni önce yordu sonrada yorgunluğumdan şikayet ederek vurdu.. Ben kendi payıma düşeni aldım, dilerim kendi payına düşeni alanlar bir gün derin bağ kurmanın yüzeysel ilişkilerden daha kıymetli olduğunu anlar.. Kaybetmeden anlaşılmak, anlamak gerek derdim bazen de dediklerimin göbeğinde kendimle anlaşamaz oldum..
Kimseye aynı kalma borcum yok, dünyanın da bana altın tepsilerle seçenekler sunma borcu yok.. Dün hata yaptıysam bugün telafi edecek özgüvenim var, dün anlamadıysam bugün anlama gayreti gösterecek farkındalığım var, dün sorumluluk alamadıysam bugün alacak cesaretim var.. Ben dünkü değilim, beni dünkü halimle görmeye devam edenlere bugünümü açıklayacak gücüm de hevesim de yok.. Ama anladım ki gün boyu güzellikler yapsan dahi görmek istemeyen görmez, anladım ki çabanı değerli bulmak istemeyen bulmaz.. Dün de hatalar, anlamamalar olsa da bir şeyi yapmadım kimseye yanlış yapmadım. Kimseyi yarı yolda da bırakmadım.. O yüzden kendi yolumda kalbimle bir bütün her gün yeni bir beni seçmeye cesaret ediyorum artık.. Bana da dünde çok kırgınlıklar yaşatıldı, bana da dünde yanlışlar yapıldı, düne dair ne varsa yaşadığım, maruz kaldığım, yarım bırakıldığım yapanın da vesile olanın da canı sağ olsun..
Ben bugünümü seçiyorum, kendim olabilme cesaretimi seçiyorum, dünümle suçlayanları değil bugünümle barışanları seçiyorum, kendini görmeden yaptıklarının sorumluluğunu almak yerine sürekli suçlayanları değil yaşadıklarına ve öğrendiklerine rağmen bir özrü ve bir çabayı gösterebilecek cesareti olanı seçiyorum..
Hepiniz kadar kendimi seçemem belki, öyle bencilce hep ben diyen olamam, batının insan ilişkilerinin yüzeyselliğiyle önce ben de diyemem, kaçıngan kaygı diyerek etiket yapıştırıp kendi köşeme geçemem, bir gün önce hayran değilim çünkü hayranlık benlik değil diyerek kırıp bir gün sonra böyle insanlara hayranım diyerek aslında karşındakine karşı kaba davranışımı görmezden gelemem çünkü.. Ben sizi çok iyi anladım, şeffaflıkla görmeye gayret ettim, yaralarınızı bildim, elinizi tuttum, kıyaslamadım kimseyle, hor görmedim halinizi, başarılarınızı içtenlikle kutladım, gözünüz dolduğunda duygularınızı yok saymadım, acınızı dünyayla kıyaslamadım, anne babanızın vermediklerine rağmen bir fazla sevmeye çalıştım.. Mükemmellik için yarışmadım, kusursuzluk narası atmadım, belki çoklu diplomam olmadı yine de olanları ayakta alkışladım, kendi acıma gömülüp sizi yok saymadım, kendi yalnızlığıma rağmen iyi misiniz diye merak etmekten vazgeçmedim…
Neyse ne.. Bana yapılan güzelleri de yok saymıyorum, benim için yapılan fedakarlıkları da görmezden gelmiyorum, lakin bir kere yapıp hep yapıyormuş gibi takdir görme istediğinizi de görüyorum, beğenilme ve takdir arzunuzun sadakatinizin ve şeffaflığınız önüne nasıl geçtiğini de görüyorum.. Bana uzatılan eli de omzumdan bastıran eli de görüyorum, mutluluğumu önemseyen kalbi de ışığımı kısmaya çalışanı da görüyorum, niyetimin içtenliğini sahipleneni de niyetimi çarpıtanı da görüyorum.. Ben yeterince görüyorum, görülmesi dileğini de sizlere emanet ediyorum..
Sevgi güzel lakin çaba ve emek ister, sevilmek güzel lakin sahip çıkmak ve sadakat ister.. Seçim sizin; işiniz için her gün gösterdiğiniz çabayı, aldığınız sorumluluğu, yaşadığınız strese rağmen çözüm yolları arayışınızı dilerim işiniz dışında olan, gerçekçi ve derin bağlar içinde yapabilirsiniz bir gün.. Ben biraz bu duruma sondan başlayanım önce kariyer, diploma demek yerine kendini büyütmek, sevmek, emek vermek gibi daha manevi yoldan geçenlerdenim. Yolumuzun başlangıcı farklı olsa dahi birbirine bağlanan yerlerinden sevgilerimi sunuyorum.. Sizin yolunuza saygı duyuyor, içtenlikle takdir ediyorum. Kendi yolumun ve yolculuğumunsa daha fazla hor görülmesine izin vermiyorum artık..
Hepimiz başka aile yapılarına dinamiklerine, farklı travmalara, türlü yaralara, farklı bağlanma stillerine sahibiz.. Ben saygı duyuyorum, kalbimden geldiğince de sevgimle bu farklılığı bir mozaik gibi görüyorum. Dilerim yolumuz; sevgiyle, sadakatla, şeffaflıkla ve farklılıklarımız eşsiz bir sanat eserine dönüşmesiyle bir bütün olabilir..
Köksüz medeniyetimin kadim maestrosu; bir sır ulaştı yüreğime, bir hayal çıktı yoluma, usulca ruhuma dokunan ve bana yeni bir eser heyecanının hevesini veren bir mana misali.. Geleceğin belirsizlikleri bitsin, farklılıklar zorluğa değil derin bir bağa dönüşsün, anlaşmazlıklar yerini anlama arzusuna bıraksın, kadim krallığımın toprağı eskisinden daha gür bir bahara hazır olsun, ektiğim tohumlar akan yaşlarla yeşerip yaşların yerini neşeye bıraksın..
..SEVGİLERİMLE..
..BAYAN ZEHİRLİ SARMAŞIK.. 
Yorum bırakın