Bir kararın eşiğinde bağdaş kurdum oturuyorum. Geriye dönemem; onca yol, onca yara, onca çabaya ihanet edemem. İleriye gitmem gerektiğini ve bunun tek yön olduğunu da biliyorum. Sadece yönümü bulamıyorum. Benim tatlı telaşları olan yüreğim, benim yaralı kaygılarım, benim anlaşılamamış sadakat dolu aşkım, benim güzel çocuksu hayallerim, kimseyi yormayacak lakin beni dünyanın en mutlu insanı edecek beklentilerim.. Biliyorum, ben seni görüyorum, ruhunun kırgınlıklarını da anlıyorum.. Ah o senin karşılık bulamayan çırpınışların, huzurunu ve güvenini üst üste yıkan tutulmamış sözlere inatla güvenmeyi seçişler. Benim güzel kızım.. Her doğum sancılıdır, her yara iyileşmeden önce daha da hassas bir hal alır, her başlangıç göz korkutucudur. Çok kayboldun, neredeyse hiç anlaşılamadın, savaşlarında o sırtını dayadığın komutan hep savaş anında kaçmayı seçti, krallığının gördüğü her zararı bir başına iyileştirmeye çalıştın.. Gördün, duydun, yaşadın, hissettin. Geceleri kaygılı uyanmaların, midene giren stres krampları, anlaşılmak için zulandaki her kelimeyi ortalığa saçışların..
Kalbin kırık, ruhun anlaşılamamanın yorgunluğu içinde, sorumlulukları sana yıkanın yalnız bırakışları içini daraltıyor.. Şimdi bunları daha açık görüyorsun, daha derinden anlıyorsun.. Gönlün huzur istedi, aklın dinginlik, ruhun sakinlik aradı. Şuan sana huzur verecek bir adım, kırgınlıklarını telafi edecek bir yaklaşım, söylediklerinin kıymetli olduğunu görmeni sağlayacak bir davranış beklediğini biliyorum.. İşte o oturduğun eşikten ya geçeceksin ya kalacaksın. Ya beklemeye devam edecek ve seni mutlu etmeyi seçmeyenlerle devam edecek, belki bir gün çabalarım anlaşılır, sevgimin değeri anlaşılır diyerek kendini oyalayacaksın. Ve yine yaptın, kırılan olmaya aldırmadan aradın, bekledin, seni mutlu etmek istemeyeni seçtin..
Buraya kadar.. Acıtsa da kabullenmenin, korkutsa da devam etmenin, verdiğin emeklerin ve harcadığın çabanın sonuna geldin.. Buraya kadar.. Kendini inşa etmek için yıllarca emek verdiğin her şeyin yeterince dağılmasına şahit oldun. Anlamak için kendinden ödünler verdin, kırgınlıklara rağmen ölüm var dedin ama yeter. Sana da ölüm var, senin de emeklerinin değer görmesine ihtiyacın var. Bir küçük jesti, bir tatlı tebessümü, bir parça huzuru enden esirgeyenler için yeterince yordun kendini.. Sen inanmayı seçtikçe onlar kandırmayı, sen güvenmeyi seçtikçe onlar kırmayı, sen çözüm aradıkça onlar problem çıkarmayı seçmekten vazgeçmedi.. Direndin, denedin, yeter..
Beklentiler zincirinin son halkası koptu bugün. Bir mesajla, bir aramayla telafisi olacak şeyleri düğüm düğüm yapmayı seçeni daha fazla kalbime yük yapmayacağım. Huzurum yerine kalbimi kıranı daha fazla sevmeyeceğim. Bana bir dakikasını çok görüp başkalarına bol keseden zaman dağıtanı geleceğimde görmek için hayaller kurmayacağım. Ben çok savaştım, çok denedim.. Bir gün tek bir gün anlaşılmış olmanın huzurunu hissedebilirim diye anlatmaya çok çalıştım.. Sevginin toyluğu emekle olgunlaşır diye çok çabaladım..
Yanında huzurlu hissettiğim, uyurken bile sadakatinden emin olduğum, sevgime sahip çıkmak için çabalayan, kırgın uyumama izin vermeyen, kırgınlıkları telafi etmek için elini taşın altına koyan, sorumlulukları benimle birlikte kucaklayan, koşullar karşısında bahane etmek yerine çözümcül fırsatlar yaratan, bir durum karşısında beni düşünerek seçimler yapabilen, kaygılanmama sebep verecek şeylere net çizgi çekebilecek kadar gözü dışarıda olmayan, ruhumun sesini beni yormadan duyan, hayat yeterince ikiyüzlüyken bana yürekten şeffaf olan.. İşte kalbimin köksüz medeniyetinin kadim krallının bana vereceği en büyük hazine buydu..
Belki de benim de kendim için yarattığım en büyük hayal kırıklığı buydu; kendi sadakatime o denli güvendim ki bana da aynı şekilde sunulur diye bekledim, kendi sevgime o denli güvendim ki enimde aynı şekilde önemseyip sever diye bekledim, öyle inanarak hayaller kurdum ki yıkmamak için kendine bile yeri gelir karşı çıkar diye bekledim.. İşte benim en derin hayal kırıklığım da buydu, kendime yaşattığım en büyük hayal kırıklığı buydu.. Kimseye değil sistemim artık, suçlamayı bırakıyorum, beklemeyi de bırakıyorum.. Kırgınım demenin, anlaşılmak için beklemenin, telafi edilmeyenlerin yüküyle beni tek başıma bırakmayı seçeni ben seçtim.. Telaşımla, kaygımla, beklentimle en çok ben kendi kendimi hayal kırıklığına uğrattım.. Çabalarım kontrol etmek oldu, anlattıklarım anlaşılmak yerine yoran oldu, kırgınlıklarım değersizleştirildi.. Yazarken bile kendime öyle çok kızıyorum ki, tüm çabam aşk dolu bir hakikatin içinde huzurla yaşamak..
Beni duymayan kulaklar için ağzımı yormaktan, bana zaman ayırmak yerine bahaneler üretenden, kırgınlığımı bir inci misali taşıyıp özenle telafi etmeyenden, beni değil de koşulları seçenden vazgeçiyorum.. Söylemek yapmaktan zor biliyorum, o eşikten geçmekten niye korktuğunu da biliyorum.. Kaybetmek istemediğin için, çok çabaladım bu muydu karşılığı dediğin için.. En çokta ben-biz dengesinde tek başına kaybolduğun için. Kaybolursun; sorumluluk almayanın yükünü taşırsan, tek başına emek vermek için çırpınırsan, başkalarına müsait olup sana bahanelerle geleni beklemeye devam edersen, senin için adım atmayanı seçersen, kırıldığın zaman telafi etmeyeni affedersen, önüne gelen fırsat ve koşullarda seni düşünmeden seçim yapanın yaptığı yanlıştan dönmediğini görmene rağmen inanmaya kalkarsan elbette kaybolursun.. Ve günün sonunda kaybolmana vesile olansa seni bulmak için tek bir adım bile atmaz.. Sense tek başına yaşadığın hayal kırıklığıyla kalırsın, o ise tatiline ve kahve buluşmalarına gönlü rahat devam eder..
Sizi sizi bırakıyorum, sizi sizinle bırakıyorum.. Hayal kırıklığımın içinden bir ışık doğacak inanıyorum. Çünkü ben koşullara rağmen, fırsatlara rağmen seçimlerimi hep kalbimle ve kalbimdekiyle yaptım.. Ve inanıyorum bu veda kalbimin dengini, ruhumu anlatmaya çırpınmadan anlayanı, önüne gelen fırsat ve koşullarda aklına ilk benim geldiğimi, benim kaygılarımı tetiklemek yerine huzurumu önemseyeni, hayatı benim neşemle aydınlananı, ve benim özümü görecek kadar şeffaf olma cesareti göstereni bana getirecek.. Aklımdakilere veda ediyorum, kalbimdekileri seçiyorum..
Ve kalbimin köksüz medeniyetinin kadim krallığı, artık zamanı geldi yeniden yeşermenin..
..SEVGİLERİMLE..
..BAYAN ZEHİRLİ SARMAŞIK.. 
Yorum bırakın